Zoals sommige families in België hun weekend doorbrengen aan zee of in de Ardennen, maken de Colombianen ook graag een uitstapje. Enige families hebben een ‘Finca’, dit is een buitenverblijf in de bergen net buiten de stad. Vorig weekend was ik samen met Radec uitgenodigd om de finca van de familie Luna te bezoeken.
Vrijdagavond vertrokken we richting Cajamarca op weg naar de Finca. Dit was niet de echte finca van de familie, maar de boerderij van de zus omdat hier meer plaats was voor ons allemaal. Nadat we de opa hadden opgehaald in Ibagué, begonnen we aan de slingerende bergweg en de vele bruggen. Na een groot uur rijden, kwamen we aan te Cajamarca. Dit is een klein stadje hoog in de bergen, het ligt net buiten de bekende koffiestreek Quindío. Enkele jaren geleden zou het onmogelijk zijn geweest voor ons, om dit stadje te bezoeken omwille van de hoge concentratie Guerilla. In 2004 was er hier nog een groot conflict doordat het leger een familie zou hebben neergeschoten omdat ze verward werden met leden van de FARC. Gelukkig is in dit stadje nu de rust teruggekeerd, zoals in de meeste plaatsen van het schitterende Colombia. Hoewel het stadje nu te maken heeft gekregen met een erg vervuilend en omstreden mijnbedrijf.
Eenmaal aangekomen, maakten we kennis met de rest van ‘la familia’. Het gezin bestond uit e ouders en twee kinderen van rond de 15 jaar oud. De papa werkte als koffieboer maar omdat de prijs van de koffiebonen zo laag staat, verkoopt hij de laatste tijd ook bonen. Hier enkele foto’s van de boerderij, tijdens een rondleiding van de vader. De boerderij had een prachtig uitzicht op het stadje Cajamarca.
’s Avonds kookten we een Tamale tolimense, dit is een streekgerecht afkomst van de provincie Tolima (Ibagué is de hoofstad van Tolima). Het recept en een verdere uitleg zal ik later posten.
De volgende dag stonden we vroeg op en aten we met de hele familie van onze voordien bereidde Tamale. In Colombia is het de gewoonte om ’s ochtends de grote maaltijd te verorberen. Dit in tegenstelling tot de goesting van mijn maag, die niet gewoon is om ’s ochtends veel te eten. Hierna vertrokken we richting de Thermen van de vulkaan El Machin. De rit, op het dak van een 4X4 was zeer plezant en het uitzicht was spectaculair.
De vulkaan El Machin is een van de meest actieve vulkanen van Colombia, op weg naar de thermen kwamen we vele wetenschappers tegen, die de huidige activiteit van de vulkaan aan het bestuderen waren. Deze activiteit is de laatste jaren fors gestegen, waardoor nu de hoogste staat van alertheid is ingeroepen. Dit doet denken aan de uitbarsting van 1985 van de vulkaan Nevado del Ruiz waarbij heel Armero van de kaart werd geveegd, met meer dan 23000 doden. Maar zoals de mensen hier zeggen, alleen God weet wat er gaat gebeuren.
Eenmaal aangekomen met de Jeep, bezochten we eerst enkele geisers van de vulkaan. Waarna we na een steile wandeling, uiteindelijk in het water van de thermen gingen zwemmen.
Na even te relaxen in het water, aten we nog een andere Tamal waarna het weer tijd was om terug te keren naar Cajamarca. Maar ondertussen dat wij aan het zwemmen waren, had de opa al voor het avondeten gezorgd. En niet zomaar het eerste het beste. Hij had namelijk een schaap gekocht! Nadat we het dier gevangen hadden, vertrokken we dan uiteindelijk.
Op de terugweg stopten we nog even in een klein dorpje waarvan de naam mij ontsnapt is. Het dorpje bestond uit twee straten en een kerkje, met enkele idyllische huisjes.
’s Avonds was het tijd om het eten te bereiden en het schaap te slachten. Doordat niemand hier zin in had, en het idee van de opa kwam, moest hij maar het slaap slachten. Eenmaal dit gebeurd was, was het onze beurt om het vlees te kuisen. De gelaatsuitdrukkingen op sommige momenten waren heel grappig en laten niet veel aan de verbeelding over. Hoewel het een vreemde activiteit was, is het een deel van de cultuur en was ik zeer blij om een familiefeest te hebben kunnen bijgewoond, hier in Colombia. Nadat alles bereid was voor de volgende ochtend, gingen we met z’n alle nog iets drinken in het centrum van Cajamarca.
De volgende dag kregen we weer een heftig ochtendmaal voorgeschoteld en na afscheid genomen te hebben, bezochten we nog een laatste waterval waarna we weer naar Ibagué keerden.
4.446228
-75.197244
Hallucinatory 