Pablo Escobar

Pablo Escobar was de man die Colombia zo berucht maakte. Hij was drugsbaron en leider van een van de grootste criminele organisaties ooit. Op zijn hoogdagen bezat hij ongeveer 80% van alle cocaïne export naar de verenigde staten. Onder het motto van ‘plomo o plata’ (lood of geld) kocht hij praktisch de gehele regering van Colombia om. Tegenstaanders werden koelbloedig afgemaakt, volgens verschillende bronnen in totaal meer dan 8000 mensen. Voor iedereen die een agent doodde, betaalde hij 600€. Niettegenstaande was hij ook een soort van Robin Hood, en bouwde hij huizen en een stadium voor de arme mensen.

Zondag was het tijd voor een bezoek aan de voormalige villa van Pablo Escobar, Hacienda Napoles. Met een landoppervlakte van ongeveer 20 vierkante kilometer, zeven woningen, luchthaven, verschillende meren en een privé zoo leek het ons de moeite om hier een bezoekje aan te brengen.
Om vier uur ’s ochtends stonden we met z’n negen klaar om naar Puerto Tiriunfo te vertrekken. Na een vier uur durende tocht, kwamen we met twee auto’s aan voor de befaamde ingang van huize Escobar. Het is raar om te denken dat deze plaats enkele jaren zo gevreesd werd.

Nadat Pablo Escobar neergeschoten werd op een van de daken van ‘zijn’ Medellin, ging het grondgebied naar de staat. Die verdeelde de oppervlakte in een zoo, een gevangenis en landbouwgrond. Bij het binnenrijden kon je de nieuwe gevangenis zien, die sinds 2006 in opbouw is. Ook kreeg je een voorsmaakje van de immense rijkdom die Escobar had.

Eenmaal aangekomen in het park, namen we een driewieler ‘made in India’ om door het park te rijden. Het eerste huis dat we tegen kwamen, was het huis van de broer van Pablo. Alle meren in het complex heeft Escobar zelf laten graven. Ook was hij dol van wilde dieren waardoor Colombia nu de tweede grootste nijlpaard populatie ter wereld heeft. Er zijn ongeveer 35 dieren, waaronder sommigen op meer dan honderd kilometer van de Hacienda. Ook waren de dieren populair voor drugtransporten doordat de drugshonden er schrik van hadden. Ten tijde van Pablo Escobar, was deze zoo een van de beste ter wereld omdat de dieren er veel plaats hadden en de natuurlijke levensomstandigheden zeer goed benaderd werden.

Na een korte trip door het domein kwamen we aan bij de paardenstallen en even later bij de stierenarea. Hier hield Escobar privé stierengevechten of voerde hij zijn tegenstanders aan de leeuwen. Iets wat je nu nauwelijks kunt inbeelden.

Hierna brachten we een bezoek aan de vlinder tuin en aan zijn persoonlijk jurasic park.

Na nog enkele dieren bezocht te hebben, kwamen we uiteindelijk aan bij het huis van Pablo Escobar zelf. Veel meer dan een ruïne bleef er niet meer over. Dit komt omdat de overheid na de dood van Escobar niet meteen het huis had opgeëist waardoor alle loszittende delen gestolen zijn. De wrakken van de auto’s die overblijven zijn eveneens in slechte toestand. Niet ver van de villa was er ook een luchthaven aangelegd voor de drugtransporten. Pablo smokkelde 15 ton cocaïne per dag met een waarde van een half miljard dollar. Per maand gaf hij 2500 dollar uit aan elastiekjes om het geld samen te houden en tien procent van het geld werd opgeten door ratten, omdat hij moeilijk zijn illegale geld op banken kon zetten.

Na een laat middagmaal was het weer tijd om naar huis te keren.

Alta Vista

Afgelopen week had ik via via, een jonge architecte leren kennen. Ze had op de universiteit van Ibagué gestudeerd en erna twee jaar naar Kroatië getrokken om er haar master te doen. Nu is ze bezig met haar tweede grote project, een restaurant op top van een parking in het midden van het centrum. Vrijdagochtend, voordat de universiteit begon, waren we een kijkje gaan nemen. De werken waren al van februari bezig en vlotten goed. Het uitzicht over de stad is echt prachtig, en de foto’s geven ook een goed beeld van hoe Ibagué er nu eigenlijk uitziet.

El tiempo vuele!

De tijd vliegt, de eerste maand is al voorbij. Deze week is er niet veel speciaal gebeurd, we hebben veel werk en de eerste parciale examens komen eraan. Dinsdag heb ik examen van administración del obras, een les over projectmanagement. Voor ontwerpen hadden we ook veel werk deze week, maar vanaf volgende week is het werk in groep. Omdat mijn computer nog niet is aangekomen in Colombia, gebruik ik de laptop van een beginnende architect na zijn werk. Hierdoor eet ik ’s soms avonds met het Colombiaans gezinnetje waardoor ik vele nieuwe traditionele recepten leer kennen.

Deze ochtend, toen ik naar de winkel ging, was ik getuige van een hele grappige activiteit. Een heleboel mensen stonden voor de supermarkt aerobics te oefenen. Van oud tot jong, mannen en vrouwen, het leek erop dat dit de wekelijkse zondagactiviteit is want iedereen was sportief gekleed.
Voor de rest is er niet veel speciaals gebeurd deze week, alleen heeft de klas een tombola georganiseerd voor de reis naar Buenaventura. Er wordt een nieuwe IPad verloot. Iedereen moet ongeveer dertig lotjes verkopen, en ik dacht lotjes te verkopen via deze blog. Een lotje kost 4,5368€ (10 000 COP). Als je een lotje wilt kopen, stuur een mail naar mij  en ik stuur je een foto met je lotje en mijn rekeningnummer. Als je wint, krijg je de iPad in december, en als je niet wint, krijg je een verslag met foto’s over Buenaventura op deze blog. (tombola tot 13 september dus niet te lang twijfelen 🙂 )

Long time no see

Het is weer een tijdje geleden, en er is niet zoveel gebeurd deze week.
Ondertussen heb ik heel veel werk voor ontwerpen, en het gebrek aan een laptop laat het niet sneller gaan. Een prototype van mijn maquette is af, en ook een eerste visie over de omgeving van Buenaventura.

Maar er is ook fijn nieuws, vorige week heb ik toelating gekregen om hier tot december te blijven. Ondertussen zijn we de overeenkomsten tussen de universiteiten in orde aan het brengen, en reken ik op Vladimir om mijn vliegtuig ticket te proberen verzetten. Mijn laptop zou meekomen met iemand die van Europa naar Colombia reist in enkele weken. Dan nog een langer visum, en dan ben ik klaar om de een van de eerste uitwisselingsstudenten op de faculteit van architectuur te worden.

In het weekend zijn we in Ibagué gebleven omdat we redelijk veel werk voor school hadden.
Vrijdagavond hadden we met een grote groep een chiva gehuurd, dit is een grote bus met muziek die door de stad rijdt. Een soort rijdende discotheek en een vaste traditie hier in Colombia.
Zaterdagmiddag waren we allemaal uitgenodigd voor een Braziliaanse barbecue, daar is de traditie dat het vlees meteen al gesneden wordt. Het eten wordt gepresenteerd op een manier zoals borrelhapjes. Na een immense hoeveelheid vlees opgegeten te hebben, werd ik verwacht in het huis van Señor Edilberto. Hij is een zakenman en zijn twee zonen studeren momenteel in Londen. Voorlopig wonen er Radek, die pas verhuisd is, en een Belgische uitwisselingsstudente in zijn huis. Maar ik zou er misschien gaan wonen wanneer zij terug naar België keert. Na even gepraat te hebben, nodigde hij ons uit voor een Lechona. Dit is een typische Colombiaanse schotel van een gevuld varken met bonen en rijst. Toen we aankwamen bij het huis van de oma, was er een heel familiefeest aan de gang. Met drie buitenlanders zaten we midden in het sfeervolle familiefeest. Rond middernacht kwam er zelfs een band spelen.

Zondag heb ik mijn werk gemaakt om een geleende computer, maar het probleem was dat de stroom vele malen uitviel waardoor het internet niet meer werkte en het weeral een lange nacht werd.

Tweede week school

Het enige gevaar aan Colombia is dat je er langer wilt blijven.

Vorige week heb ik een aanvraag ingediend voor hier langer te blijven, in afwachting tot een antwoord ben u ik alvast begonnen meerdere lessen te volgen. Ik volg nu alle lessen van het tweede semester van het vierde jaar (in het laatste jaar zijner alleen maar stages) met uitzondering van rechten dat ik heb vervangen door geschiedenis.

Mijn vakken zijn;

– Taller VIII: Mijn hoofdvak, en het vak waarom ik hier ben. Het is een wedstrijdontwerp voor een mogelijke toekomst voor Buenaventura. Zoals ik eerder al zei kampt Buenaventura met vele problemen. Door de veranderingen in het klimaat stijgt het waterniveau en verhoogt de kans op tsunami’s. Ook de huidige leeftoestand van de bevolking is zeer slecht, bijna niemand beschikt over elektriciteit en amper de helft over drinkwater. Voor de afro-Colombiaanse bevolking is de nabijheid van water levensnoodzakelijk. Ze gebruiken de zee voor transport, veiligheid en als voedselbron. De volkeren komen oorspronkelijk uit het regenwoud waar ze op de oevers leefden, maar zijn verjaagd door de aanwezigheid van rebbelen. Het is nu onze taak om een oplossing te zoeken met respect voor de cultuur en de noden van de bevolking.
Voor dit vak krijgen we telkens grote opdrachten, zo hebben we reeks een onderzoek en een reflectie moeten uitvoeren, volgende week is het maquettetijd.

– Arquitectura Moderna y Postmoderna: Zoals de naam al doet vermoeden gaat dit vak over de geschiedenis van de architectuur, meer bepaald het modernisme en postmodernisme. Deze les wordt gegeven door dezelfde prof als Taller VIII. Deze prof heeft enkele jaren in Italië gestudeerd en is zeer goed op de hoogte van de Europese architectuur. Ook in dit vak is de professor fan van handwerk waardoor we vele minimaquettes van postmodernistische gebouwen moeten maken waarin we de essentie van het gebouw blootleggen.

– Administración de Obra: Deze les gaat over het papierwerk dat komt kijken bij het bouwen van een gebouw. Ook moeten we een werf opvolgen in groep, waar we dezekeer de administratieve kant bekijken. Mijn eerste indruk is dat dit zeer gelijkaardig als België verloopt, alleen wat trager. de leerkracht van dit vak is het hoofd van architectuur.

– Cultura Investigativa: Een soort onderzoekslabo, Deze les gaat ook over het papierwerk verbonden aan een project. Hier leren we overheidssite’s, productinformatie,… Gebruiken om juiste waarden en kosten te kunnen gebruiken in projecten. Tot nu toe hebben we alleen nog maar uitleg gehad over alle bronnen die we kunnen gebruiken, dus de echte taak ken ik nog niet.

– Construcción VI: Vergelijkbaar met bouwtechnologiën in België, gemengd met constructie. Hier bestaan de taken ook vooral uit maquettes, en berekeningen.

Ten slotte een van de belangrijkste dingen dat je hier leert is Spaans, hier praat echt niemand Engels waardoor Colombia ook een zeer goede talenschool wordt.

De uurroosters zijn hier ook heel anders dan in België, dinsdag en donderdag heb ik al les om 6 uur ’s ochtends, wat wel heel vroeg is naar Belgische normen.

Het zou de moeite zijn om hier langer te kunnen studeren, op vlak van de universiteit en op vlak van het land. De klassen in de universiteit zijn veel kleiner waardoor de lessen persoonlijker zijn. er wordt ook meer tijd gemaakt om te reflecteren en om na te denken met wat we eigenlijk bezig zijn.
het land zelf zit in een belangrijke evolutie. Enkele jaren geleden was het bij de gevaarlijkste landen ter wereld waar het nu een relatief veilig gevoel heeft. Colombia heeft een enorm potentieel, met zijn vele jonge studenten en verminderde corruptie gaat het land een schitterende toekomst tegemoet. Een voorbeeld hier van is ook dit artikel over het toerisme in Colombia.

Juntas

De plannen om dit weekend naar Buenaventura te gaan, om de locatie van onze opdracht te gaan bezoeken, waren in het water gevallen. De rebellen hadden een elektriciteitscentrale opgeblazen, waardoor een groot deel van de stad zonder stroom zat voor het weekend. Dit betekende ook dat de rebellen zeer dicht bij stad zijn en er kans is op een inval.

Omdat we op het laatste moment een alternatief moesten zoeken besloten we terug te gaan naar Juntas, het gebergte dichtbij Ibagué. We zouden deze keer blijven slapen in een hostelletje in ongeveer het midden van het gebergte.

Nadat we zaterdag even voor school hadden gewerkt, sproken we af aan de carrefour in de stad om twee uur. Na enkele bussen en taxi’s genomen te hebben, kwamen we rond 16.00 toe aan het laatste stadje op de berg. Een van de taxi’s kon Het Europese gewicht niet houden, waardoor een deur vaststak op de rand van de stoep. Toen we allemaal weer uitstapten, konden we uiteindelijk de deur toch sluiten.

De aankomst in Junta’s was het begin van een lange tocht. Eerst volgden we een bergweggetje met enkele shortcuts door het bos. De weg die we volgden is het begin van de weg om naar de top van de Nevado del Tolima te gaan, een van de drie vulkanen uit de buurt. De top is 5200 meter hoog, maar ons doel is el Rancho, gelegen op 3300 meter. Junta’s, het vertrekpunt ligt op 2000 meter hoog. De andere twee vulkanen in de buurt noemen Nevado del Ruiz en Nevado del Huila.
Nevado del Huila is met zijn 5365 meter de hoogste vulkaan van Colombia en is nog zeer actief. Ook de Nevado del Ruiz is nog actief en dertig jaar geleden had deze een enorme uitbarsting waarbij heel Armero van de kaart werd geveegd met 20 000 doden als gevolg.

Na twee uur wandelen en enkele prachtige zichten kwam een einde aan het bergpad en moesten we verder door het bos. Na een tijdje klimmen begon het donker te worden, een aangename gedachte wanneer we reeds vele slangenhuiden hadden gevonden op de baan. De meeste slangen hadden felle kleuren waardoor we bijna zo goed als zeker waren dat ze extreem giftig zijn. Telkens als we een Colombiaan tegenkwamen en vroegen hoe lang het nog was tot el Rancho zeiden ze steevast nog ‘5 minuten’. Ondertussen was het al helemaal donker geworden, en omdat bijna iedereen zijn zaklamp vergeten was, klauterden we met 5 personen en 1 zaklamp door de natuur. Bij enkele moeilijke punten (vooral bruggen) nam ik af en toe een foto waardoor we een idee hadden wat ons te wachten stond en met enkele angstaanjagende foto’s tot gevolg. Tijdens de nacht vlogen er tientallen vuurvliegjes rond wat prachtige taferelen opleverde. Rond half negen kwamen we eindelijk op onze bestemming aan, waar een warme maaltijd en lekker warme thermen aan het wachten waren op ons. Doordat het hoogseizoen was, was er nog maar 1 slaapkamer over voor onze vijf. Aangezien het heel erg koud was op deze hoogte bleef er geen andere keuze over dan hier te slapen. De kamer was heel erg primitief met muren van krantenpapier en een aarden grond.

Na een korte nacht werden we ’s ochtends verrast door het prachtige uitzicht, In deze video kun je het uitzicht alsook onze hoogtechnologische hotelkamer bewonderen. Na een kort bezoekje aan de enige watervoorziening, de waterval, was het tijd om weer terug te keren. Tijdens onze terugreis waren we verwonderd dat heel deze weg in de donker hadden afgelegd. Deze keer werden we ook vergezeld van een trouwe gids, een hond die we tegengekomen waren bij de waterval en die ons sindsdien heel de tijd volgde. Bij de afdaling liep hij fier voorop en toonde ons de weg.

Toen we bijna terug beneden waren kwam ik mijn huisgenoten tegen, zij hadden toevallig met enkele mensen afgesproken om te gaan eten dichtbij Junta’s. Filip en Vivi, de eigenaars van het appartement waar ik woon, hebben een reisbureau dat vooral gespecialiseerd is in taalreizen voor studenten. Filip is 26 en heeft 6 maanden in Málaga, Nottingham, London, Sint-Petersburg en Colombia gestudeerd. Nu woont hij tijdelijk met zijn Colombiaanse vriendin in Ibagué. De andere mensen die mee gingen eten, hadden hun kinderen naar Londen gestuurd om er Engels te leren en vangen nu enkele andere uitwisselingsstudenten op. Om in het restaurant te geraken moesten we de kabellift nemen en ‘Rancho’ de hond achterlaten.

Nadat we lekker gegeten hadden, namen we de kabelbaan terug. Rancho zat nog steeds te wachten en volgde ons tot in het dorp. Nadat we hem daar wat eten hadden gegeven was het terug tijd om naar Ibagué te gaan. Gelukkig konden we meerijden met enkele Colombianen waardoor we veel sneller thuis waren. Ook kregen we nog een kans om tussen de wolken het topje van de vulkaan te zie .

First day of school

Vandaag voor de eerste keer les gehad op de universiteit. Vreemd genoeg begon de les volgens het uurrooster. Eerst kregen we een korte uitleg, daarna vroeg de prof wat we over het project dachten. We hebben meteen al veel huiswerk gekregen. Tegen volgende week moeten we 20-30 pagina’s schrijven over Buenaventura sommen met een inleidend onderzoek. De reis naar Buenaventura vindt pas plaats over een goede twee maanden, dus ga ik samen met een andere student volgend weekend naar daar om te omgeving te bekijken. Na de les kregen we van een andere leerkracht uitleg over Medellin in de lerarenzaal. Vanavond om middernacht vertrekken we naar daar voor 4 dagen.

Convive VII

Vanavond nog een grote bbq, morgen tijd voor school.

Met mijn cursus ga ik deelnemen aan een nationale wedstrijd omtrent paalwoningen in Buenaventura. Doordat de grootste haven van de Stille Oceaan zich in Buenaventura bevindt, zijn er spanningen tussen de haven en de stad.

Convive VII heeft de volgende doelstellingen:

A Projecteer een toekomstvisie voor de haven van Buenaventura, “Island Cascajal”.
Hiervoor zijn drie stedelijke structuren zeer belangrijk.
1. De haveninfrastructuur en het belang ervan voor de economische ontwikkeling.
2. De stedelijke structuur van de stad, opgericht in 1515. Waarbij er een voortdurend conflict plaats heeft tussen de haven en de daarmee verbonden activiteiten en de stedelijke structuur
3. De stedelijke structuur waarbij informele woonwijken geconfronteerd worden met hoog en laag water verschillen.

B In deze verbeterde toekomstvisie moet men gebruik maken van gestroomlijnde processen en rekening houden met de milieu-en territoriale beperkingen, op zoek naar respect en het verstreken van de eigenschappen van Afro-en sociale structuren.

C Als voorbereiding voor het project moet men inzicht verwerven in de structurele systemen van de afwikkeling van laag tij, die in de huidige herstructureringsplannen worden voorgesteld, waarbij er niet wordt nagedacht over de huisvesting, openbare ruimte, stedelijke infrastructuur, circulatie en interne relaties binnen de structuur van het eiland.

D Nadien is het de bedoeling om een proces te structureren voor de verbetering van bestaande woningen en het ontwikkelen van nieuwe ontwerpen die passend kunnen zijn, gebruikt en gekopieerd kunnen worden door de gemeenschap. Deze nieuwe woningen moeten alle functies omvatten en aangepast zijn aan de klimaatverandering.

E Ook moet er rekening gehouden worden voor het ontwikkelen van een prototype behuizing tegen de waterfronten, rekening houdende met de gevolgen van de klimaatverandering, (in dit geval: fenomenen als het stijgen van de zeespiegel en Tsunami’s.) Dit prototype zal niet alleen fungeren als een onafhankelijke en autonome structuur, maar moet ook kunnen worden uitgevoerd binnen het werkgebied van de wedstrijd; Als een nieuwe behuizingsmodel dat dient als een trigger om het verbeteren van de structuur van het bestaande stedelijk gebied.

uitleg convive

Enkele rustige dagen

Maandag en dinsdag waren rustige dagen. ’s Middags eten in het studenten restaurant en in de namiddag wat lezen, Spaans leren en zwemmen. Dinsdag avond zijn we naar een voetbalmatch geweest tussen Venezuela en Tolima. Het niveau ligt hier wel wat lager als het op voetbal aankomt, maar het was toch een zeer fijne match. Hierna waren we nog kort iets gaan eten en drinken.